MAŁA OJCZYZNA: Powiat przasnyski wedle opisu wojskowo-statystycznego z 1849 r. Cz. 1: Warunki naturalne

Będąc niedawno w Płocku na kwerendzie archiwalnej, skorzystałam z okazji i uczestniczyłam w konferencji naukowej w Towarzystwie Naukowym Płockim. Dzięki wizycie w TNP znalazłam ciekawy artykuł, uzupełniający moje ustalenia na temat podróży prezydenta Ignacego Mościckiego po woj. mazowieckim w 1930 r., ale na odcinku płockim (o odcinku północnomazowieckim i kurpiowskim pisałam tutaj), a także poznałam wyjątkowe źródło. Z niego dowiedziałam się, jak opisywano i postrzegano pow. przasnyski w I poł. XIX w. I to pod kątem wojskowym! Zapraszam do lektury fragmentów Przeglądu Wojskowo-Statystyczny Imperium Rosyjskiego wydanego z najwyższego rozkazu przez I Oddział Departamentu Sztabu Generalnego. Cytowane zapisy pochodzą z tomu poświęconego guberni płockiej, wydanego w 1849 r.

Co słychać u Kurpianki? Styczeń 2018 r.

Wracam do comiesięcznych podsumowań. W zeszłym roku postanowiłam robić takie rzadziej, co dwa miesiące, ale nie zawsze było łatwiej, bo czasem w nawale pracy zapominałam o publikacji wpisu na początku co drugiego miesiąca. Dlatego wracam do comiesięcznych wpisów na ten temat.

Zapraszam na podsumowanie stycznia 2018 r. Nowa karta, mnóstwo planów - z tym najczęściej kojarzy się pierwszy miesiąca nowego roku. Jak mi minął?

MAŁA OJCZYZNA: Kurpiowskie wesele w Jednorożcu (Kurpie Zielone)

Kultura kurpiowska w Jednorożcu i okolicach (pow. przasnyski) zawsze była żywa pomimo peryferyjnego położenia tej miejscowości w Puszczy Zielonej. Jednak okresy jej ożywienia przeplatały się niestety, ze względu na różne czynniki, z okresami zastoju. Wedle źródeł kultura kurpiowska żywa była tu przed I wojną światową i w okresie międzywojennym. 

W tym artykule prezentuję obrzędy weselne w Jednorożcu przed II wojną światową. Pozwoli to na uwidocznienie związków miejscowych zwyczajów z regionem kurpiowskim oraz wskazanie na specyfikę i odrębności od schematu kurpiowskiego wesela, znanego ze wzorców z centralnej części regionu. Niestety niewiele jest relacji sprzed I wojny światowej, w których wypowiadaliby się mieszkańcy i mieszkanki mojej rodzinnej wsi. W okresie międzywojennym jest nieco lepiej, ale nadal materiał ogranicza się do kilku relacji. Materiałem pomocniczym były powojenne archiwalia i materiały prasowe informujące o dawnych zwyczajach weselnych.